Zacharjasz

Zekariah *

Proroctwo Zacharjasza

 

1. Ósmego miesiąca, drugiego roku Darjawesza *, doszło do  Zacharjasza, syna Berekjasza, syna Iddy, proroka, słowo WIEKUISTEGO, głosząc: ² WIEKUISTY rozgniewał się gniewem na waszych ojców. ³ Dlatego im oświadcz: Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Nawróćcie się do Mnie – mówi WIEKUISTY Zastępów, a nawrócę się do was – mówi WIEKUISTY Zastępów. ⁴ Nie bądźcie jak wasi ojcowie, których napominali dawniejsi prorocy, wołając: Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Odwróćcie się od waszych niecnych dróg oraz od waszych zdrożnych postępków; ale nie usłuchali i na Mnie nie zważali – mówi WIEKUISTY. ⁵ Gdzie są wasi ojcowie? A prorocy, czy mogą wiecznie żyć? ⁶ Zaś Moje słowa i postanowienia, które powierzyłem Moim sługom, prorokom – czy nie dosięgły waszych ojców, zatem musieli sobie powiedzieć: Powinniśmy uczynić tak, jak przedsięwziął WIEKUISTY Zastępów; a uczynił z nami według naszych dróg i postępków!

⁷ Dnia dwudziestego czwartego, jedenastego miesiąca, to jest miesiąca Szewat, drugiego roku Darjawesza, doszło Zacharjasza, syna Berekjasza, syna Iddy, proroka, słowo WIEKUISTEGO jak następuje: ⁸ Widziałem w nocy, a oto na ryżym koniu jechał mąż i zatrzymał się między mirtami, które są w dolinie, a za nim stały konie ryże, czerwonobrunatne i białe *. ⁹ A kiedy zapytałem: Co one znaczą, panie? Wtedy anioł, co ze mną mówił, odpowiedział: Pokażę ci, co one oznaczają. ¹⁰ Wtedy ów mąż, który stał między mirtami, powiedział: To są ci, których wysłał WIEKUISTY, aby krążyli po ziemi. ¹¹ Zaś oni odezwali się do anioła WIEKUISTEGO, który stał między mirtami i powiedzieli: Krążyliśmy po ziemi, a oto cała ziemia spoczywa w ciszy i spokoju. ¹² Wtedy odezwał się anioł WIEKUISTEGO i powiedział: WIEKUISTY Zastępów! Do kiedy się nie zmiłujesz nad Jeruszalaim oraz miastami Judy, na które się gniewasz już siedemdziesiąt lat? ¹³ Zaś WIEKUISTY odpowiedział aniołowi, co ze mną mówił, słowami dobrotliwymi, słowami kojącymi. ¹⁴ A anioł, który ze mną mówił, do mnie powiedział: Zwiastuj głośno i oświadcz: Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Pobudziłem się wielką gorliwością nad Jeruszalaim i Cyonem. ¹⁵ A wielkim gniewem obruszyłem się na pewne siebie ludy, które – gdy się umiarkowanie zagniewałem – samowolnie pomagały w niedoli.

¹⁶ Dlatego tak mówi WIEKUISTY: W miłosierdziu zwrócę się ku Jeruszalaim; w niej będzie zbudowany Mój Dom i sznur mierniczy rozciągnie się nad Jeruszalaim – mówi WIEKUISTY Zastępów. ¹⁷ I dalej zwiastuj głośno, i oświadcz: Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Jeszcze będą obfitować w dobro Moje miasta, bo WIEKUISTY pocieszy jeszcze Cyon oraz jeszcze wybierze Jeruszalaim.

 

* hebrajska nazwa zwoju

*1,1 spolszczone: Dariusza.

*1,8 w domyśle: z jeźdźcami.

 

2. Potem podniosłem moje oczy i ujrzałem – a oto cztery rogi *. ² Więc zapytałem anioła, który ze mną mówił: Co one mają znaczyć? Zatem mi odpowiedział: To są rogi, które rozproszyły * Judę, Israela i Jeruszalaim.

³ Potem WIEKUISTY ukazał mi czterech kowali. ⁴ A kiedy zapytałem: Co oni mają uczynić? – odpowiedział mi, mówiąc: To są te rogi, które rozpędziły * tak Judę, że już nikt nie podnosił swojej głowy. Zaś oni przybyli, aby je zatrwożyć; by strącić rogi tych narodów, co podniosły róg przeciwko ziemi judzkiej, by ją rozpędzić *. ⁵ Potem podniosłem oczy i ujrzałem - a oto mąż, w którego ręce był sznur mierniczy. ⁶ A kiedy zapytałem: Dokąd idziesz? Odpowiedział mi: Aby wymierzyć Jeruszalaim i zobaczyć jaka jest jej szerokość i jej długość. ⁷ Ale oto – kiedy wychodził ten anioł, który ze mną mówił, naprzeciw niego ukazał się inny anioł. ⁸ I do niego powiedział: Pobiegnij i tak oświadcz owemu młodzieńcowi: Jeruszalaim się rozłoży niczym otwarte miasto, wskutek mnóstwa ludności i bydła w jej obrębie. ⁹ Zaś Ja będę dla niej – mówi WIEKUISTY - ognistym murem wokoło oraz dostąpię wśród niej chwały.

¹⁰ Nuże, nuże! Uciekajcie z północnej krainy – mówi WIEKUISTY, bowiem was rozproszyłem jakby na cztery strony nieba – mówi WIEKUISTY. ¹¹ Nuże, Cyonie, co mieszkasz przy córze Babelu * -  uchodź!

¹² Gdyż tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Po sławę wysłał mnie do narodów, które was ograbiły; bo kto się was dotyka – dotyka się źrenicy Mego oka! ¹³ Oto podniosę przeciwko nim Moją rękę, aby stały się łupem swoich poddanych i abyście poznały, że to WIEKUISTY mnie wysłał. ¹⁴ Wesel się i raduj, córo Cyonu! Bo oto przychodzę oraz zamieszkam pośród ciebie – mówi WIEKUISTY. ¹⁵ A w ów dzień, wiele narodów przyłączy się do WIEKUISTEGO, by stać się Moim ludem; jednak tylko wśród ciebie będę mieszkał i poznasz, że to do ciebie wysłał mnie WIEKUISTY Zastępów. ¹⁶ A WIEKUISTY posiądzie Judeę, jako Swój dział w ziemi świętej i znowu wydźwignie ^S* Jeruszalaim. ¹⁷ Wtedy, przed obliczem WIEKUISTEGO niech umilknie wszelka cielesna natura ^S, gdyż zatriumfuje ze Swojego świętego Przybytku.

 

*2,1 symbole potęg. Zdaniem jednych: Babilonia, Medo-Persja, Grecja i Rzym; zdaniem innych – ludy z czterech stron świata

*2,2+4 także: otoczyły

*2,11 spolszczone: Babilonu

*2,16 także: wybierze

 

3. I pokazał mi Jezusa ^S*, arcykapłana, stojącego przed aniołem WIEKUISTEGO, oraz szatana **, który stał po jego prawicy, by go oskarżać. ² A WIEKUISTY powiedział do szatana *: Niech cię zgromi WIEKUISTY, oskarżycielu! Tak, niechaj cię WIEKUISTY zgromi; Ten, co Sobie wybrał Jeruszalaim. Czyż nie jest jak głownia wyrwana z ognia? ³ Zaś Jezus ^S, kiedy stał przed aniołem, był ubrany w nieczyste szaty. ⁴ Zatem On się odezwał i powiedział do stojących przed nim te słowa: Zdejmijcie z niego te nieczyste szaty! Zaś do niego samego rzekł: Patrz, zdejmuję z ciebie twoją winę i ubieram cię w szaty zaszczytne. ⁵ Więc powiedziałem: Niech też włożą na jego głowę czysty zawój. Zatem gdy go ubrano w szaty, włożono też czysty zawój na jego głowę. A stał przy tym anioł WIEKUISTEGO. ⁶ Więc anioł WIEKUISTEGO uroczyście oświadczył Jezusowi ^S, mówiąc: ⁷ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Jeżeli będziesz chodził Moimi drogami, przestrzegał Mojej służby, sądził Mój dom oraz strzegł Moich dziedzińców – wtedy dam ci chodzić z tymi, którzy tu stoją *. ⁸ Zatem słuchaj, Jezusie ^S, arcykapłanie, ty oraz twoi towarzysze, którzy siedzą przed tobą – gdyż to są mężowie zapowiedzi – że oto sprowadzę Pęd *, Mojego Sługę. ⁹ Oto ten kamień, który położyłem przed Jezusem ^S – mówi WIEKUISTY Zastępów; na ten kamień zwróci się siedem oczu, a Ja sam wyryję jego napis: „Jednego dnia usunę winę tej ziemi”. Łukasz 1,77-78 ¹⁰ Od tego dnia – mówi WIEKUISTY Zastępów, znowu wezwiecie pod winnicę i pod figowe drzewo – każdy swojego bliźniego.

 

*3,1 C Jehoszuego; patrz: Aggeusza 1

**3,1 także: przeciwnika, oszczerczego, oskarżyciela; S gr. diabolos (co znaczy: oszczerczego; określenie szatana)

*3,2 w domyśle: słowami anioła WIEKUISTEGO

*3,7 inni: Jeżeli będziesz chodził Moimi drogami, przestrzegał Mojej służby, oraz strzegł Moich przedsieni – wtedy będziesz sądził Mój dom oraz zapewniam ci przystęp do tych, którzy tu stoją

*3,8 także: Latorośl

 

4. Potem anioł, co ze mną mówił, zwrócił się i obudził mnie jak człowieka, którego budzą ze swego snu. ² I mnie zapytał: Co ty widzisz? Więc odpowiedziałem: Widzę, że oto świecznik, cały ze złota, zaś na nim siedem lamp; a nad jego wierzchem – czasza * oraz siedem wlewek do tych lamp, co są na jego wierzchu. ³ A przy nim dwie oliwki; jedna po prawej stronie czaszy, a druga po jej lewej stronie. ⁴ Zatem się odezwałem i powiedziałem do anioła, który ze mną mówił, te słowa: Co to znaczy, mój panie? ⁵ A anioł, który ze mną mówił, do mnie powiedział: Czy nie rozumiesz, co one znaczą? Więc odpowiedziałem: Nie, mój panie. ⁶ Wtedy się odezwał i powiedział do mnie te słowa: Oto słowo WIEKUISTEGO, wypowiedziane do Zerubabela: Nie potęgą, ani nie siłą - lecz Moim Duchem to się stanie - mówi WIEKUISTY Zastępów. ⁷ Czym byś nie była, wielka góro, to przed Zerubabelem będziesz równiną. On też dźwignie główny kamień, przy okrzykach: ^S Z łaski! Z powodu Jego łaski!

⁸ I doszło mnie słowo WIEKUISTEGO, głosząc: ⁹ Ten Dom założyły ręce Zerubabela i jego ręce też go wykończą; wtedy poznasz, że posłał mnie do was WIEKUISTY Zastępów. ¹⁰ Bo kto by śmiał gardzić dniem dobrych początków? Oto z radością spoglądają na ten kamień, stop * metalu w ręce Zerubabela. Owe siedem - to są oczy WIEKUISTEGO przepatrujące całą ziemię. ¹¹ Zatem się odezwałem, mówiąc do niego: Co znaczą te dwie oliwki; po prawej i po lewej stronie świecznika? ¹² I odezwałem się po raz drugi, mówiąc do niego: Co znaczą te dwie oliwne gałązki przy dwóch złotych wlewkach, co wylewają z siebie złotawą oliwę? ¹³ Zatem mi odpowiedział, mówiąc: Czy rzeczywiście nie wiesz, co one znaczą? A odpowiedziałem: Nie, panie. ¹⁴ Więc rzekł: To są dwaj synowie oliwy *, będący na służbie przy Panu całej ziemi.

 

*4,2 także: zbiornik, rezerwuar

*4,10 BG prawidło; metaforycznie o Israelu

*4,14 C pomazańcy; wg C chodzi o Zerubabela i arcykapłana Jezusa

 

5. Znowu podniosłem swoje oczy i spojrzałem – a oto unoszący się zwój. ² I do mnie powiedział: Co widzisz? A odpowiedziałem: Widzę unoszący się zwój, długi na dwadzieścia łokci i szeroki na dziesięć łokci. ³ Wtedy do mnie powiedział: Oto przekleństwo, które wychodzi na powierzchnię całej ziemi; bo każdy, kto kradnie, będzie podobnie jak on sam * – stąd zmieciony; i każdy, kto krzywoprzysięga, będzie podobnie jak on sam – stąd zmieciony. ⁴ Wyprowadziłem je – mówi WIEKUISTY Zastępów, by wkroczyło do domu złodzieja oraz do domu tego, co fałszywie przysięga na Moje Imię; aby się usadowiło w środku jego domu oraz go pochłonęło, wraz z belkami i kamieniami. ⁵ Potem wystąpił anioł, co ze mną mówił oraz do mnie powiedział: Podnieś swoje oczy i zobacz, co się tu ukazuje! ⁶ Więc rzekłem: Co to jest? A odpowiedział: Oto efa *, która się ukazuje; i dodał: Oto ich przewinienie na całej tej ziemi. ⁷ A oto podniósł się ołowiany krąg i ukazała się tam jakaś kobieta, która siedziała pośród efy. ⁸ Więc powiedział: Oto niegodziwość! I wrzucił ją z powrotem do wnętrza efy oraz cisnął na jej otwór ołowiany krąg. ⁹ Gdy następnie podniosłem swoje oczy, nagle zobaczyłem dwie wychodzące kobiety, a wiatr poruszał ich skrzydła; bowiem miały skrzydła na wzór skrzydeł bociana. One uniosły ową efę pomiędzy ziemię - a niebo. ¹⁰ Więc zapytałem anioła, który ze mną mówił: Dokąd niosą tą efę? ¹¹ Zatem mi odpowiedział: By zbudować jej dom w ziemi Szynear *; a kiedy będzie urządzony, wtedy wstawią ją tam na swoim miejscu oparcia.

 

*5,3 czyli podobnie, jak sam zwój zawierający przekleństwo.

*5,6 miara objętości, np. zboża

*5,11 patrz: I Mojżesza 10,10; 12,1.

 

6. Znowu podniosłem swoje oczy i spojrzałem, a oto spomiędzy dwóch wzgórz, ukazały się cztery rydwany; zaś owe wzgórza, były to wzgórza z kruszcu. ² U pierwszego rydwanu były konie ryże, a u drugiego rydwanu konie czarnej maści *. ³ U trzeciego rydwanu konie białe, a u czwartego rydwanu cętkowane. ⁴ Więc odezwałem się i zapytałem anioła, który ze mną mówił: Co one oznaczają, panie? ⁵ A anioł się odezwał i do mnie powiedział: To są cztery duchy * nieba; właśnie wyruszają przed Panem całej ziemi, z miejsca gdzie stały. ⁶ Zatem rydwan z końmi czarnej maści wyruszył do kraju na północy, a białe ruszyły w ślad za nimi; zaś cętkowane ruszyły do kraju na południu. ⁷ Wyruszyły również i ryże, a miały wyjść, aby krążyć po ziemi. Więc rozkazał: Wyruszcie i krążcie po ziemi! Zatem krążyły po ziemi. ⁸ Potem mnie głośno zawołał oraz do mnie powiedział, mówiąc: Patrz! Te, które wyruszyły do kraju na północy, ukoiły Mojego ducha w północnej ziemi. ⁹ Po czym doszło mnie słowo WIEKUISTEGO, jak następuje: ¹⁰ Przyjmiesz od wygnańców dary złożone przez Cheldaja, Tobję i przez Jedaję; potem, tego samego dnia, udasz się osobiście do domu Jozjasza, syna Sofonjasza, do którego wrócili z Babelu. ¹¹ Nabierzesz tam srebra i złota, zrobisz z tego korony, i włożysz na głowę Jezusa, syna Jehocedeka, najwyższego kapłana. ¹² Po czym mu oświadczysz, mówiąc: Tak mówi WIEKUISTY Zastępów, głosząc: Oto mąż – jego imię Latorośl; poniżej niego będzie rosnąć, i on zbuduje Przybytek WIEKUISTEGO. ¹³ Tak, on zbuduje Przybytek WIEKUISTEGO; otoczy się blaskiem, będzie zasiadał i panował na swoim tronie; a z jego prawicy ^S stanie arcykapłan i jednomyślna zgoda pomiędzy obydwoma *. ¹⁴ Zaś te korony pozostaną w Przybytku WIEKUISTEGO na pamiątkę Chalema *, Tobji i Jedaji oraz z powodu przychylności syna Sofonjasza. ¹⁵ Także przyjdą dalecy, by budować Przybytek WIEKUISTEGO; wtedy poznacie, że posłał mnie do was WIEKUISTY Zastępów. Zaś to się spełni, gdy będziecie ściśle słuchać głosu WIEKUISTEGO, waszego Boga.

 

*6,2 także: wrone, kare

*6,5 także: wiatry

*6,13 komentatorzy są dość zgodni, że mowa tu o Mesjaszu/Chrystusie oraz okresie millennijnym. Ponieważ oprócz tytułu królewskiego jest on arcykapłanem Nowego Przymierza, zatem obok będzie stał arcykapłan Starego Przymierza.

*6,14 także: Cheldaja

 

7. Czwartego roku króla Darjawesza, czwartego dnia, dziewiątego miesiąca *, czyli miesiąca Kislew, stało się, że słowo WIEKUISTEGO doszło do Zacharjasza; ² kiedy z Betel posłano Szarecera, Regem Meleka * i jego ludzi, by ubłagali oblicze WIEKUISTEGO. ³ I aby się zapytali kapłanów, którzy są przy domu WIEKUISTEGO oraz proroków, w tych słowach: Czy mam jeszcze płakać piątego miesiąca, oddając się wstrzemięźliwości, jak czyniłem od wielu lat? * ⁴ Wtedy doszło mnie słowo WIEKUISTEGO Zastępów, jak następuje: ⁵ Tak oświadcz całemu ludowi kraju oraz kapłanom: Gdy piątego i siódmego miesiąca - w ciągu tych siedemdziesięciu lat - pościliście i płakaliście, czy ten post obchodziliście ze względu na * Mnie? ** ⁶  A kiedy jecie, czy pijecie, czy nie wy jesteście tymi, co się posilają i piją? ⁷ Czy nie są to te słowa, które WIEKUISTY ogłosił poprzez dawnych proroków, kiedy Jeruszalaim była jeszcze zaludniona i zażywała spokoju, wraz z jej okolicznymi miastami, a południe oraz nizina były jeszcze zamieszkane?

⁸ Potem doszło Zachariasza słowo WIEKUISTEGO, głosząc: ⁹ Oto co powiedział WIEKUISTY Zastępów, mówiąc:  Sądźcie sprawiedliwym sądem, a jeden – drugiemu świadczcie miłość i miłosierdzie. ¹⁰ Nie uciskajcie wdowy i sieroty, cudzoziemca oraz biednego, i jeden przeciw drugiemu nie knujcie niczego złego. ¹¹ Ale nie chcieli uważać, nadstawiali krnąbrny kark, a swoje uszy przytępili, aby nie mogli słuchać. ¹² Swoje serce uczynili twardym jak diament, by nie słuchać Prawa i słów, które Swym Duchem kierował do nich WIEKUISTY Zastępów poprzez poprzednich proroków; tak, od WIEKUISTEGO Zastępów nadeszło wielkie oburzenie. ¹³ I było, że jak On wołał – nie słuchali; tak też wołali i oni – a Ja nie wysłuchałem, mówi WIEKUISTY Zastępów. ¹⁴ Uniosłem ich wichrem pomiędzy wszystkie narody, których nie znali, a ziemia za nimi opustoszała tak, że nie było tego, co przechodzi i wraca; zamienili uroczy kraj w pustkowie.

 

*7,1 czyli 2 lata po rozpoczęciu odbudowy Świątyni.

*7,2 imiona asyryjskie, przybrane przez Żydów w niewoli.

*7,3 płakano i poszczono przez 70 lat na pamiątkę zburzenia Świątyni - a teraz nastaje odbudowa.

*7,5 także: dla, z powodu.

**7,5 post winien być efektem wewnętrznego stanu człowieka, jego wewnętrznej potrzeby.

 

8. Potem doszło słowo WIEKUISTEGO Zastępów, głosząc: ² Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Wielką zazdrością jestem zazdrosny o Cyon; zapłonąłem z jego powodu silnym oburzeniem. ³ Zatem tak mówi WIEKUISTY: Wracam do Cyonu i zamieszkam w Jeruszalaim. Jeruszalaim będzie nazwane wiernym miastem, a góra WIEKUISTEGO Zastępów – świętą górą.

⁴ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Jeszcze zasiądą starcy i staruszki na ulicach Jeruszalaim, każdy z laską w ręku z powodu podeszłego wieku. ⁵ A ulice będą pełne chłopców i dziewcząt, bawiących się na jej placach.

⁶ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Choćby, za owych dni, dziwnym to się wydawało szczątkom tego ludu; czy i Mnie miało to się wydawać dziwnym? – mówi WIEKUISTY Zastępów.

⁷ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Oto wybawię Mój lud z ziemi wschodu oraz z ziemi zachodu słońca. ⁸ Sprowadzę ich, by zamieszkali pośród Jeruszalaim i byli Moim ludem, a Ja bym im był Bogiem w prawdzie oraz sprawiedliwości.

⁹ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Pokrzepiajcie wasze ręce, wy, którzy w obecnych dniach, z ust proroków usłyszeliście te słowa; teraz, gdy został założony Dom WIEKUISTEGO, i ma być odbudowany Przybytek. ¹⁰ Bowiem przed tym czasem nie było wynagrodzenia dla człowieka, ani plonu dla bydła; kto wchodził, albo wychodził, nie był bezpieczny z powodu wroga; posyłałem wszystkich ludzi, jednego przeciw drugiemu. ¹¹ Jednak obecnie – stanąłem wobec szczątków tego ludu nie tak, jak za poprzednich dni – mówi WIEKUISTY Zastępów. ¹² Bo wysiew jest pewnym. Winorośl przynosi swój owoc, ziemia wydaje swój plon, a niebo darzy swą rosą; i pozwalam to wszystko posiąść szczątkowi tego ludu. ¹³ Jak byliście przekleństwem pomiędzy narodami – wy, z domu Judy i z domu Israela – tak was wspomogę, byście stali się błogosławieństwem. Nie obawiajcie się; niech się wzmacniają wasze ręce!

¹⁴ Gdyż tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Jak postanowiłem źle wam uczynić, kiedy wasi ojcowie Mnie rozjątrzyli, i się nie rozmyśliłem – mówi WIEKUISTY Zastępów, ¹⁵ tak w obecnych dniach postanowiłem znowu dobrze świadczyć Jeruszalaim i domowi Judy. Nie obawiajcie się! ¹⁶ Oto rzeczy, które macie spełniać: Jeden z drugim mówcie prawdę! W waszych bramach rozsądzajcie w prawdzie oraz uczciwym sądem! ¹⁷ Nie knujcie w waszym sercu nic złego przeciwko bliźnim i nie miejcie upodobania w krzywoprzysięstwie! Bo tego wszystkiego nienawidzę – mówi WIEKUISTY.

¹⁸ I doszło mnie słowo WIEKUISTEGO, głosząc: ¹⁹ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Post czwartego, post piątego, post siódmego i post dziesiątego miesiąca *, zmieni się dla domu Judy w rozkosz, wesele oraz radosne święta; lecz miłujcie pokój i prawdę!

²⁰ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: Jeszcze przybędą ludy oraz mieszkańcy licznych miast, ²¹ a mieszkańcy jednego zwrócą się do drugich, mówiąc: Wyruszmy i idźmy, aby ubłagać WIEKUISTEGO, i by szukać WIEKUISTEGO Zastępów. Więc każdy powie: Ja także pragnę pójść! ²² Tak przyjdą liczne narody oraz potężne ludy, by w Jeruszalaim szukać WIEKUISTEGO Zastępów, oraz ubłagać oblicze WIEKUISTEGO. ²³ Tak mówi WIEKUISTY Zastępów: I będzie w owe dni, że dziesięciu mężów z każdego języka narodów, uchwyci się – tak, uchwycą się skraju sukni jednego Judejczyka i powiedzą: Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że Bóg jest z wami *!

 

*8,19 Post czwartego miesiąca – ustanowiony na pamiątkę zdobycia Jeruszalaim przez Nabukadnecara; post piątego i siódmego miesiąca – patrz 7,3-5; post dziesiątego miesiąca – ustanowiony na pamiątkę rozpoczętego oblężenia stolicy, patrz: 2 Królów 25,1

*8,23 C u was

 

9. Wyrocznia. Słowo WIEKUISTEGO przeciw Chadrak *, a Damaszek jego miejscem postoju **; bowiem oko WIEKUISTEGO spogląda na ludzi oraz na wszystkie pokolenia Israela. ² Także przeciw Chamath, które z nim graniczy, przeciw Corowi i Cydonowi *; bo przecież były tak nadmiernie mądre! ³ Cor zbudował sobie wał wokoło; nagromadził srebra jak prochu, a złota jak błota na ulicach. ⁴ Oto Pan go wydziedziczy oraz strąci w morze jego potęgę; zaś on sam spłonie w ogniu! ⁵ Zobaczy to Aszkalon i się zatrwoży; Aza * – a silnie zadrży; także Ekron – bo zawiodła jego nadzieja. Król zniknie z Azy, a Aszkalon nie będzie zaludnione. ⁶ Mieszkańcy * zamieszkają w Aszdodzie, i złamię dumę Pelisztinów **. ⁷ Wydrę im krew z ich ust, a obmierzłości spośród ich zębów. A wtedy i oni pozostaną dla naszego, prawdziwego Boga i będą jako oswojeni w Judzie, a Ekron jak Jebusyci. ⁸ Położę się przy Moim domu jako straż przeciw każdemu, który przychodzi oraz odchodzi. Nie napadnie już na niego ciemiężca, bo teraz obserwują to Moje oczy.

⁹ Raduj się głośno, córo Cyonu! Wykrzykuj, córo Jeruszalaim! Oto twój Król przyjdzie do ciebie – sprawiedliwy on i zbawienny; skromny, przyjedzie na oślęciu; na młodym, oślim źrebcu. Mateusz 21,5; Jan 12,15 ¹⁰ Wtedy wytracę wozy z Efraima oraz rumaki z Jeruszalaim; skruszony będzie łuk wojenny. On ogłosi pokój narodom. Jego władza sięgnie od morza - do morza i od rzeki – aż do krańców ziemi. ¹¹ A co do ciebie – z powodu krwi twojego przymierza, twoich więźniów wyzwolę z jamy, w której nie ma wody. ¹² Wróćcie do twierdzy, więźniowie nadziei! Już dzień dzisiejszy zwiastuje, że ci spłacę podwójną nagrodą! ¹³ Bo Judę napiąłem Sobie jak łuk i napełniłem Efraima; rozbudzę twoich synów, Cyonie, przeciwko twoim synom, Jawanie! Przeistoczę cię w miecz bohatera! ¹⁴ WIEKUISTY ukaże się nad nimi oraz jak błyskawica wyleci Jego strzała. Pan, WIEKUISTY uderzy w trąbę i będzie kroczył z wichrami południa. ¹⁵ WIEKUISTY Zastępów ich osłoni; pochłoną i pokonają z proc kamienie; będą pili, szumiąc jak od wina i napełnią się jak czasze ofiarne, jak narożniki ofiarnicy. ¹⁶ Tego dnia, jako trzodzie Swojego ludu, pomoże im WIEKUISTY, ich Bóg; bo to są kamienie w koronie, co błyszczą na Jego ziemi. ¹⁷ Jakże to będzie piękne i wspaniałe! Zboże wyhoduje młodzieńców, a moszcz dziewice.

 

*9,1 nieznana kraina w pobliżu Damaszku, prawdopodobnie syryjska (może wzmiankowana w asyryjskich napisach Hatarika). Zdaniem innych nazwa króla, lub bóstwa, którego siedzibą był Damaszek.

**9,1 także: odpoczynku

*9,2 spolszczone: Tyrowi i Sydonowi

*9,5 także: Gaza

*9,6 dokładniej: bękarty; ludność mieszana, z żydowsko-pelisztyńskich związków.

**9,6 spolszczone: Filistynów

 

10. Uproście u WIEKUISTEGO deszcz w porze późnego deszczu. WIEKUISTY jest Tym, co tworzy błyskawice i który da wam ulewy i każdemu ziołu na polu. ² Ponieważ domowe bożki zwodzą nieprawością, wróżbici miewają kłamliwe widzenia i głoszą tylko fałszywe sny; próżną jest ich pociecha. Zatem będą zmuszeni wyruszyć jak trzoda; muszą cierpieć, bo nie mieli pasterza.

³ Mój gniew zapłonął na pasterzy, więc go nałożę na przodujących baranów. Gdyż WIEKUISTY Zastępów wspomni na Swoją trzodę, na dom Judy, i go uczyni na wojnie wspaniałym Swoim rumakiem. ⁴ Z niego wyjdzie filar, z niego gwóźdź, z niego łuk wojenny, z niego wszelki ten, co napędza. ⁵ Będą jako bohaterowie, co tratują w boju uliczne błoto; będą walczyli, gdyż WIEKUISTY jest z nimi; natomiast będą zhańbieni ci, którzy jeżdżą na koniach. ⁶ Dom Judy uczynię silnym, a dom Josefa wspomogę i ich osadzę; bo się nad nimi zmiłuję i będą, jakbym ich nigdy nie porzucił. Gdyż Ja, WIEKUISTY, ich Bóg, ich wysłucham. ⁷ A ci od Efraima będą jako bohaterowie, a ich serce się rozweseli jak od wina. Zobaczą to ich dzieci i się ucieszą; ich serce się rozraduje w WIEKUISTYM. ⁸ Zaświsnę na nich i ich zgromadzę, ponieważ ich wyzwolę, i znowu będą liczni, jak byli niegdyś. ⁹ Rozsieję ich między ludami, lecz wspomną o Mnie w najodleglejszych krainach; zostaną przy życiu wraz ze swoimi dziećmi i powrócą. ¹⁰ Sprowadzę ich z Micraimu oraz zgromadzę ich z Aszuru; zaprowadzę ich do ziemi Gilead i na Liban, ale nie starczy im miejsca. ¹¹ Po morzu przejdzie utrapienie, uderzy w fale morza, i wyschną wszelkie głębie rzeki; strącona będzie duma Aszuru i ustąpi berło Micraimu. ¹² Pokrzepię ich w WIEKUISTYM i będą chodzić w Jego Imieniu – mówi WIEKUISTY.

 

11. Libanie! Otwórz twe bramy! Niech ogień chłonie wśród twych cedrów! ² Biadaj cyprysie, że padł cedr, że to, co wspaniałe jest spustoszone! Biadajcie dęby Baszanu, że runął niedostępny las! ³ Oto odgłos narzekania pasterzy, że została spustoszona ich wspaniałość; odgłos poryku lwiąt, że spustoszona pycha Jardenu. ⁴ Tak powiedział WIEKUISTY, mój Bóg: Paś trzodę przeznaczoną na rzeź! ⁵ Której nabywcy ją zarzynają i za to nie pokutują. Której nabywcy powiadają: Błogosławiony WIEKUISTY, bo ja się wzbogaciłem! Której właśni pasterze nie oszczędzają. ⁶ Dlatego więcej nie oszczędzę mieszkańców tej ziemi – mówi WIEKUISTY; oto wydam tych ludzi – każdego w moc swego bliźniego oraz w moc jego króla; oni zmiażdżą kraj, a Ja go nie wyzwolę z ich ręki. ⁷ Tak pasłem trzodę przeznaczoną na rzeź, zaprawdę, najnędzniejszą z trzód. Zatem wziąłem sobie dwa kostury; jeden nazwałem „Urok”, a drugi „Skojarzenie *”, i tak pasłem te owce. ⁸ W jednym miesiącu zgładziłem trzech pasterzy; naprzykrzyła ich sobie ma osoba, a i oni powzięli do mnie niechęć. ⁹ Więc powiedziałem: Nie będę wam dłużej pasterzył; niech padnie, które chce upaść; a która zaginęła – niech będzie wytracona; zaś te, co jeszcze pozostały – niech jedna pożre cielesną naturę ^S drugiej. ¹⁰ Potem wziąłem mój kostur „urok” oraz go połamałem, aby złamać umowę, którą zawarłem ze wszystkimi ludami. ¹¹ Gdy więc została złamaną, tego samego dnia najnędzniejsze z owiec, te, co na mnie zwracały uwagę, poznały, że to było słowo WIEKUISTEGO. ¹² Potem do nich powiedziałem: Jeśli to jest dobrem w waszych oczach – dajcie mi moją wysługę; a jeśli nie – zaniechajcie! Wtedy mi odważyli moją wysługę – trzydzieści srebrników *. Mateusz 26,15 ¹³ Jednak WIEKUISTY do mnie powiedział: Rzuć ją przed Stworzyciela *, tę wspaniałą cenę, na którą zostałem przez nich wyceniony! Tak wziąłem owe trzydzieści srebrników oraz rzuciłem je przed Stwórcę, do Domu WIEKUISTEGO. Mateusz 27,5 ¹⁴ Potem złamałem i drugi mój kostur, „skojarzenie”, by zerwać przyjaźń pomiędzy Judą - a Israelem.

¹⁵ A WIEKUISTY do mnie powiedział: Weź sobie jeszcze raz przybory kiepskiego pasterza. ¹⁶ Bo oto Ja zatwierdzę * pasterza na tej ziemi, który o zaginionych nie wspomni, rześkiej nie poszuka, zranionej nie wyleczy, zdrowej nie zaopatrzy; lecz pożre mięso tucznej, a jej racice rozszarpie. ¹⁷ Biada niegodnemu pasterzowi, co lekceważy * trzodę! Miecz na jego ramię oraz na jego prawe oko! Jego ramię niech uschnie, a jego prawe oko niech przygaśnie!

 

*11,7 od hebrajskiego słowa: skręcać, wiązać, połączyć

*11,12 cena jak za utratę niewolnika; patrz: II Mojżesza 21,32

*11,13 także: Garncarza

*11,16 także: podniosę

*11,17 także: opuszcza, porzuca

 

12. Wyrocznia. Słowo WIEKUISTEGO o Israelu; wypowiedź WIEKUISTEGO, który rozpostarł niebo, ugruntował ziemię, i ukształtował ducha człowieka w jego wnętrzu. ² Oto zamienię Jeruszalaim w czarę odurzenia dla ludów ze wszystkich stron *, a i Juda będzie oblegany z powodu Jeruszalaim. ³ Tego dnia się stanie, że uczynię Jeruszalaim ciężkim kamieniem dla wszystkich ludów; każdy, kto go dźwignie – urazi się i skaleczy, choćby się zgromadziły przeciw niej wszystkie narody ziemi. ⁴ Tego dnia – mówi WIEKUISTY, każdego rumaka porażę zdrętwieniem, a każdego jego jeźdźca – szałem. Ale nad domem Judy będę miał oczy otwarte, kiedy porażę ślepotą wszystkie rumaki narodów. ⁵ Wtedy przywódcy judzcy pomyślą w swoim sercu: Silną podporą są dla mnie mieszkańcy Jeruszalaim, dzięki WIEKUISTEMU Zastępów, ich Bogu. ⁶ Tego dnia włożę przywódców judzkich jak rozżarzoną patelnię między drwa, jak płonącą pochodnię między snopy; tak, że na prawo i lewo będą chłonąć * ludy ze wszystkich stron, zaś Jeruszalaim nadal zostanie na swoim miejscu w Jeruszalaim. ⁷ WIEKUISTY przede wszystkim podniesie namioty Judy, by sława domu Dawida oraz sława mieszkańców Jeruszalaim nie wywyższała się nad Judą. ⁸ Tego dnia WIEKUISTY osłoni mieszkańców Jeruszalaim; tego dnia najsłabszy pośród nich będzie jak Dawid, a dom Dawida jak boska istota, jak anioł WIEKUISTEGO przed nimi. ⁹ I stanie się w ów dzień, że postaram się wytępić wszystkie narody, które przyciągnęły przeciw Jeruszalaim. ¹⁰ Zaś na dom Dawida i na mieszkańców Jeruszalaim wyleję Ducha łaski oraz błagania. I będą spoglądać na Mnie, którego przebili, i będą mnie opłakiwać jak się opłakuje jedynaka oraz gorzko nad nim zawodzić, jak się zawodzi za pierworodnym *. Jan 19,37 ¹¹ Tego dnia wielką będzie żałoba w Jeruszalaim, jak żałoba pod Hadad-Rimmonem *, na równinie Megiddo. ¹² Biadać będzie ziemia, oddzielnie każdy pojedynczy ród: oddzielnie ród domu Dawida i oddzielnie jego niewiasty; oddzielnie ród domu Natana i oddzielnie jego niewiasty; ¹³ oddzielnie ród domu Lewiego i oddzielnie jego niewiasty; oddzielnie ród Szymeitów i oddzielnie jego niewiasty; ¹⁴ tak też wszystkie pozostałe rody, oddzielnie każdy pojedynczy ród i oddzielnie jego niewiasty.

 

12,2 także: okolicznych

12,6 także: zjadać, niszczyć

*12,10 Talmud (Suka 54) odnosi to do Mesjasza.

*12,11 miejscowość w dolinie Megiddo, gdzie w roku 609 p.n.e. król Jozjasz odniósł śmiertelną ranę w bitwie z Nechorem; patrz: 2 Kronik 35, 20-25

 

13. W ów dzień, dla domu Dawida oraz mieszkańców Jeruszalaim otworzy się źródło rozgrzeszenia i oczyszczenia. ² I tego dnia się stanie – mówi WIEKUISTY, że wytępię z ziemi imiona bałwanów i nie będą więcej wspomniane; zniosę też z ziemi fałszywych proroków i ducha nieczystości. ³ Jednak gdyby ktoś odważył się jeszcze prorokować, wtedy ojciec i jego matka – jego właśni rodzice mu powiedzą: Umrzesz! Dlatego, że głosiłeś kłamstwo w Imieniu WIEKUISTEGO!  Więc kiedy zechce prorokować, jego właśni rodzice go przebiją – ojciec i jego matka. ⁴ Tego dnia zawstydzą się ci prorocy, każdy za swoje widzenie, gdyby zechcieli prorokować; i nie włożą więcej kosmatego płaszcza *, aby zwodzić. ⁵ Lecz każdy powie: Ja nie jestem prorokiem! Jestem człowiekiem uprawiającym rolę; gdyż człowiek * takim został stworzony od pierwszej swojej młodości. ⁶ A jeśli ktoś go zapyta: Co znaczą te blizny na twoich rękach? Wtedy odpowie: Tak mnie niegdyś poraniono w domu moich przyjaciół.

⁷ Mieczu, rozbudź się przeciwko Mojemu pasterzowi, przeciw mężowi tak Mi bliskiemu! – mówi WIEKUISTY Zastępów. Poraź pasterza, by rozproszyły się owce i bym zwrócił ku pogardzanym Moją rękę. Mateusz 26,31; Marek 14,27 ⁸ I będzie w całym kraju – mówi WIEKUISTY, że dwie części w nim zginą i wymrą, a tylko trzecia część w nim zostanie. ⁹ A i tą trzecią część wprowadzę w ogień; przetopię ją, jak się przetapia srebro; oczyszczę ją, jak się oczyszcza złoto. To ona będzie wzywać Mojego Imienia, a Ja ją wysłucham. Powiem jej: Ty jesteś Moim ludem, a ona powie: WIEKUISTY jest moim Bogiem.

 

*13,4 na wzór Eliasza, który przyodziewał się w kosmaty płaszcz

*13,5 także: Adam

 

14. Oto nadejdzie dzień WIEKUISTEGO, a pośród ciebie zostaną rozdzielone twoje łupy. ² Wtedy zgromadzę wszystkie ludy do walki przeciw Jeruszalaim - miasto będzie zdobyte, domy ograbione, a kobiety zhańbione; połowa miasta pójdzie w niewolę, a jednak ostatek ludu nie będzie wytępiony z miasta. ³ Bowiem wystąpi WIEKUISTY i będzie walczył przeciwko tym ludom, jak zwykł walczyć w dzień bitwy. ⁴ Jego nogi staną w ów dzień na górze Oliwnej, która jest po wschodniej stronie, przed Jeruszalaim, a góra Oliwna rozpadnie się w swoim środku ku wschodowi oraz zachodowi na niezmiernie wielką dolinę; jedna połowa góry usunie się ku północy, a druga ku południu. ⁵ Zaś wy się schronicie do doliny Moich gór – bowiem dolina między górami sięgnie do Acel. Będziecie uciekali, jak uciekaliście przed trzęsieniem ziemi za dni Uzjasza, króla Judy *, kiedy nadejdzie WIEKUISTY, mój Bóg, a z Nim wszyscy święci. Objawienie 19,14

⁶ Owego dnia się stanie, że nie będzie wspaniałego światła, ani pomroki. ⁷ A będzie jeden dzień - wiadomy WIEKUISTEMU – ani on dniem, ani nocą; jednak ku wieczorowi się rozjaśni. ⁸ Tego dnia się stanie, że z Jeruszalaim wypłyną żywe wody; ich połowa do morza wschodniego, a druga ich połowa do morza zachodniego; tak będzie latem i zimą. ⁹ A WIEKUISTY będzie Królem nad całą ziemią; w ten dzień i WIEKUISTY będzie jedyny oraz jedyne Jego Imię. ¹⁰ Cały kraj stanie się podobny do doliny, od Geba – do Rimmonu, na południu Jeruszalaim. Ta zaś wzniesie się i pozostanie niewzruszona na swoim miejscu, od bramy Binjamina – aż do miejsca dawniejszej bramy, czyli bramy Narożnej, oraz od wieży Chananel – aż do królewskich tłoczni. ¹¹ I będą w niej mieszkali; nie będzie więcej zaklęcia, a Jeruszalaim osiądzie bezpiecznie.

¹² Zaś taką będzie plaga, jaką WIEKUISTY uderzy wszystkie ludy, które wyruszyły do walki przeciw Jeruszalaim: Ciało każdego zaniknie *, podczas gdy będzie jeszcze stał na swoich nogach; zanikną mu oczy w swoich jamach oraz zaniknie mu język w ustach. ¹³ Owego dnia padnie na nich wielki popłoch od WIEKUISTEGO, tak, że jeden uchwyci rękę drugiego, a ręka jednego podniesie się przeciw ręce drugiego. ¹⁴ W * Jeruszalaim będzie walczył też Juda; i wtedy zostaną zagarnięte bogactwa wszystkich okolicznych ludów: Złoto, srebro i wielka ilość szat. ¹⁵ Równa plaga spadnie także na konie, muły, wielbłądy i osły; w ogóle na wszelkie bydło znajdujące się w tych wojennych obozach – będzie to plaga podobna do wymienionej.

¹⁶ Jednak ci, co pozostaną ze wszystkich tych narodów, które pociągnęły przeciwko Jeruszalaim – wyruszą rok rocznie, aby ukorzyć się przed Królem, WIEKUISTYM Zastępów i by obchodzić święto Szałasów. ¹⁷ Zaś kto z ludów ziemi nie wyruszy do Jeruszalaim, aby ukorzyć się przed Królem, WIEKUISTYM Zastępów – na tego deszcz nie spadnie. ¹⁸ A jeśli ród Micraimu nie wyruszy i się nie stawi – czyż i na nich nie spadnie owa plaga, jaką WIEKUISTY uderzy narody, które nie wyruszą, by obchodzić święto Szałasów?

¹⁹ Taka będzie kara dla Micraimu i kara dla wszystkich narodów, które nie wyruszą na obchody święta Szałasów. ²⁰ Owego dnia, na dzwonkach koni będzie napis: Poświęcone WIEKUISTEMU, a kotły w Domu WIEKUISTEGO będą jak kropielnice przed ofiarnicą *. ²¹ Każdy kocioł w Jeruszalaim i Judzie będzie poświęcony WIEKUISTEMU Zastępów; i przyjdą wszyscy, co będą ofiarowali, aby je brać i w nich gotować. Od owego dnia nie będzie więcej handlarza w Domu WIEKUISTEGO.

 

*14,5 patrz: Amosa 1,1

*14,12 także: zniszczeje; uschnie; będzie doprowadzone do rozkładu

*14,14 C przeciwko

*14,20 obdarzone znamionami świętości