(wybór wersetów: Tytus)
1 Moj. 1:1
1. Na początku stworzył Bóg niebo
i ziemię. (BG)
Job. 36:3
3. Moją wiedzę zaczerpnę z daleka
i oddam sprawiedliwość mojemu Stwórcy. (BW)
Job. 38:1-15
1. Potem Pan odpowiedział Jobowi spośród
zawieruchy i rzekł:
2. Któż to zaciemnia mój plan słowami
bezmyślnymi?
3. Przepasz jako mąż swoje biodra,
będę cię pytał, a ty mnie pouczysz.
4. Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię?
Powiedz, jeśli wiesz i rozumiesz.
5. Kto wyznaczył jej rozmiary? Czy
wiesz? Albo kto rozciągnął nad nią sznur mierniczy?
6. Na czym są osadzone jej filary
albo kto założył jej kamień węgielny?
7. Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie
się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży?
8. Kto zamknął morze drzwiami, gdy
pieniąc się, wyszło z łona,
9. Gdy obłoki uczyniłem jego szatą,
a ciemne chmury jego pieluszkami,
10. Gdy wyznaczyłem mu moją granicę
i założyłem zawory i bramy,
11. Mówiąc: Dotąd dojdziesz, lecz
nie dalej! I tu zatrzymają się twe wzdęte fale!
12. Czy kiedykolwiek, odkąd żyjesz,
powołałeś świt, a zorzy wskazałeś jej miejsce,
13. Aby ogarnęła krańce ziemi, z której
bezbożni zostaną strząśnięci?
14. Aby się odmieniła jak glina pod
pieczęcią i przyjmowała barwę jak odzienie,
15. Aby bezbożni byli pozbawieni światła,
a podniesione ramię zostało złamane? (BW)
Nehem. 9:6
6. Ty, Panie! sam, ty sam, tyś uczynił
niebo, nieba niebios, i wszystko wojsko ich, ziemię, i wszystko co jest
na niej, morza, i wszystko, co w nich jest, a ty ożywiasz to wszystko;
a wojska niebieskie tobie się kłaniają. (BG)
Izaj. 42:5
5. Tak mówi Bóg, Pan, który stworzył
niebiosa i rozpostarł je; który rozszerzył ziemię, i co się rodzi z niej;
który daje tchnienie ludowi mieszkającemu na niej, a ducha tym, co chodzą
po niej. (BG)
Izaj. 64:8
8. Ale teraz, o Panie! tyś jest ojciec
nasz, myśmy glina, a tyś twórca nasz; a takeśmy wszyscy dziełem ręki twojej.
(BG)
Izaj. 43:15
15. Jam jest Pan, Święty wasz; Stworzyciel
Izraelowy, Król wasz. (BG)
Jer. 10:16
16. Nie jest tym podobien dział Jakóbowy,
bo on jest stworzyciel wszystkiego; Izrael także jest prętem dziedzictwa
jego, Pan zastępów jest imię jego. (BG)
Amos 4:13
13. Albowiem oto on jest, który kształtuje
góry, a tworzy wiatry, i który oznajmuje człowiekowi, jaka jest myśl jego;
on z rannej zorzy ciemność czyni, a depcze wysokości ziemi; Pan Bóg zastępów
jest imię jego. (BG)
Amos 5:8
8. Tego, który uczynił Baby na niebie
i Oriona, który cień śmierci w poranek odmienia i dzień w ciemności nocne;
który przywołuje wody morskie, a wylewa je na oblicze ziemi, Pan jest imię
jego; (BG)
Amos 9:5-6
5. Bo panujący Pan zastępów, gdy się
dotknie ziemi, rozpływa się, a płaczą wszyscy mieszkający na niej, i wzbiera
wszystka jako rzeka, a zatopiona bywa jako rzeką Egipską.
6. Który na niebiesiech zbudował pałace
swoje, a zastęp swój na ziemi uszykował; który może zawołać wody morskie,
a wylać je na oblicze ziemi; Pan jest imię jego. (BG)
Jan. 1:1-3
1. Na początku było Słowo, a ono Słowo
było u Boga, a Bogiem było ono Słowo.
2. To było na początku u Boga.
3. Wszystkie rzeczy przez nie się
stały, a bez niego nic się nie stało, co się stało. (BG)
Dz.Ap. 4:24
24. Którzy usłyszawszy to, jednomyślnie
podnieśli głos swój ku Bogu i rzekli: Panie! tyś jest Bóg, któryś uczynił
niebo i ziemię, i morze i wszystko, co w nich jest: (BG)
Rzym. 1:18-25
18. Albowiem gniew Boży z nieba objawia
się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy przez nieprawość
tłumią prawdę.
19. Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć
można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił.
20. Bo niewidzialna jego istota, to
jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane
w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę,
(...)
25. Ponieważ zamienili Boga prawdziwego
na fałszywego i oddawali cześć, i służyli stworzeniu zamiast Stwórcy, który
jest błogosławiony na wieki. Amen. (BW)
Żyd. 1:1-12
1. Częstokroć i wieloma sposobami
mawiał niekiedy Bóg ojcom przez proroków;
2. W te dni ostateczne mówił nam przez
Syna swego, którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez którego
i wieki uczynił.
3. Który będąc jasnością chwały i
wyrażeniem istności jego, i zatrzymując wszystkie rzeczy słowem mocy swojej,
oczyszczenie grzechów naszych przez samego siebie uczyniwszy, usiadł na
prawicy majestatu na wysokościach,
4. Tem się zacniejszym stawszy nad
Anioły, czem zacniejsze nad nie odziedziczył imię.
5. Albowiem któremuż kiedy z Aniołów
rzekł: Tyś jest syn mój, jam cię dziś spłodził? I zasię: Ja mu będę ojcem,
a on mnie będzie synem?
6. A zasię, gdy wprowadza pierworodnego
na okrąg świata, mówi: A niech się mu kłaniają wszyscy Aniołowie Boży.
7. A zasię o Aniołach mówi: Który
Anioły swoje czyni duchami, a sługi swoje płomieniem ognistym.
8. Ale do Syna mówi: Stolica twoja,
o Boże! na wieki wieków; laska sprawiedliwości jest laska królestwa twego.
9. Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś
nieprawości; przetoż pomazał cię, o Boże! Bóg twój olejkiem wesela nad
uczestników twoich.
10. I tyś, Panie! na początku ugruntował
ziemię, a niebiosa są dziełem rąk twoich.
11. Oneć pominą, ale ty zostajesz;
a wszystkie jako szata zwiotszeją.
12. A jako odzienie zwiniesz je i
będą odmienione; ale ty tenżeś jest, a lata twoje nie ustaną. (BG)
Żyd. 11:3
3. Wiarą rozumiemy, iż świat jest
sprawiony słowem Bożem, tak iż rzeczy, które widzimy, nie stały się z rzeczy
widzialnych, ale z niczego. (BG)
2 Piotr. 3:3-13
3. To najpierwej wiedząc, że przyjdą
w ostateczne dni naśmiewcy, według własnych swoich pożądliwości chodzący,
4. I mówiący: Gdzież jest obietnica
przyjścia jego? Bo jako ojcowie zasnęli, wszystko tak trwa od początku
stworzenia.
5. Tego zaiste umyślnie wiedzieć nie
chcą, że się niebiosa dawno stały i ziemia z wody i w wodzie stanęła przez
słowo Boże,
6. Dlaczego on pierwszy świat wodą
będąc zatopiony, zginął.
7. Lecz te niebiosa, które teraz są
i ziemia temże słowem odłożone są i zachowane ogniowi na dzień sądu i zatracenia
niepobożnych ludzi.
8. Ale ta jedna rzecz niech wam nie
będzie tajna, najmilsi! iż jeden dzień u Pana jest jako tysiąc lat, a tysiąc
lat, jako jeden dzień.
9. Nie omieszkiwać Pan z obietnicą,
(jako to niektórzy mają za omieszkanie), ale używa cierpliwości przeciwko
nam, nie chcąc, aby którzy zginęli, ale żeby się wszyscy do pokuty udali.
10. A on dzień Pański przyjdzie jako
złodziej w nocy, w który niebiosa z wielkim trzaskiem przeminą, a żywioły
rozpalone ogniem stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone
będą.
11. Ponieważ się tedy to wszystko
ma rozpłynąć, jakimiż wy macie być w świętych obcowaniach i pobożnościach?
12. Którzy oczekujecie i spieszycie
się na przyjście dnia Bożego, w który niebiosa gorejące rozpuszczą się
i żywioły pałające stopnieją.
13. Lecz nowych niebios i nowej ziemi
według obietnicy jego oczekujemy, w których sprawiedliwość mieszka. (BG)
Kolos. 1:12-17
12. Dziękując Ojcu, który nas godnymi
uczynił, abyśmy byli uczestnikami dziedzictwa świętych w światłości;
13. Który nas wyrwał z mocy ciemności
i przeniósł do królestwa Syna swego miłego,
14. W którym mamy odkupienie przez
krew jego, to jest odpuszczenie grzechów;
15. Który jest obrazem Boga niewidzialnego
i pierworodny wszelkiej czynności.
16. Albowiem przezeń stworzone są
wszystkie rzeczy, które są na niebie i na ziemi, widzialne i niewidzialne,
bądź trony, bądź państwa, bądź księstwa, bądź zwierzchności, wszystko przezeń
i dla niego stworzone jest.
17. A on jest przed wszystkimi i wszystko
w nim stoi.
Obj. 10:6
6. I poprzysiągł na tego, który żyje
na wieki wieków, który stworzył niebo i to, co w nim, i ziemię, i to, co
na niej, i morze, i to, co w nim, że to już długo nie potrwa, (BW)